Labmedya - Laboratuvar ve Sağlık Gazetesi

Kompostlanabilir plastiklerin kullanımı artıyor ve çeşitli faydalar sunarken, ambalaj ve ambalaj gibi bu malzemeler, geri dönüşüm sırasında geleneksel plastik atıklarla karışabilir ve onları kirletebilir. Bu sorunu ele almak için bilim adamları gelişmiş görüntüleme teknikleri kullandılar ve kompostlanabilir plastikleri geleneksel plastiklerden ayırt edebilen makine öğrenimi algoritmaları yarattılar.

Tek kullanımlık plastikler, yemek kapları, kahve fincanları ve plastik poşetler gibi çeşitli şekillerde karşımıza çıkarak hayatımızın her yerinde bulunuyor. Bazı plastikler, kontrollü koşullar altında biyolojik olarak parçalanacak şekilde tasarlanmış olsalar da genellikle geleneksel plastiklere benzedikleri için hala sorunludurlar. Bu kompostlanabilir plastikler yanlış bir şekilde geri dönüştürüldüğünde, plastik atık akımlarını kirletebilir ve geri dönüşüm verimliliğinde azalmaya yol açabilir. Ayrıca, geri dönüştürülebilir plastikler genellikle kompostlanabilir plastiklerle karıştırılır ve bu da kompostun kirlenmesine neden olur.

University College London’daki (UCL) araştırmacılar, Frontiers in Sustainability'de, farklı kompostlanabilir ve biyolojik olarak parçalanabilir plastik türlerini otomatik olarak ayırmak ve bunları geleneksel plastiklerden ayırmak için makine öğrenimini kullandıkları bir makale yayınladılar. Çalışmanın ilgili yazarı Prof Mark Miodownik, " Doğruluk çok yüksek ve tekniğin gelecekte endüstriyel geri dönüşüm ve kompostlama tesislerinde uygulanabilir bir şekilde kullanılmasına izin veriyor" dedi.

Mükemmel doğruluğa kadar

Araştırmacılar, 50 mm'ye 50 mm ve 5 mm'ye 5 mm arasında değişen farklı plastik türleri ile çalıştılar. Geleneksel plastik numuneler arasında genellikle yiyecek kapları ve içecek şişeleri için kullanılan PP ve PET ile diğer şeylerin yanı sıra plastik poşetler ve ambalajlar için kullanılan LDPE yer alır. Kompostlanabilir plastik örnekleri arasında fincan kapakları, çay poşetleri ve dergi ambalajları için kullanılan PLA ve PBAT; palmiye yaprağı ve şeker kamışının yanı sıra, her ikisi de ambalaj üretmek için kullanılan biyokütle türevli malzemeler vardır. Numuneler, sınıflandırma modelleri oluşturmak için kullanılan bir eğitim seti ve doğruluğu kontrol etmek için kullanılan bir test seti olarak bölünmüştür.

Sonuçlar yüksek başarı oranları gösterdi: Örnekler 10 mm'ye 10 mm'den daha büyük ölçüldüğünde, model tüm malzemeler için mükemmel doğruluk elde etti. Bununla birlikte, 10 mm'ye 10 mm veya daha küçük boyutlara sahip şeker kamışı türevi veya palmiye yaprağı bazlı malzemeler için, yanlış sınıflandırma oranı sırasıyla %20 ve %40 idi.

Prof. Miodownik, "Şu anda kompostlanabilir plastiklerin çoğu, konvansiyonel plastiklerin geri dönüştürülmesinde bir kirletici olarak işlem görüyor ve bu da onların değerini düşürüyor. Kompostu elemek ve diğer malzemelerin varlığını azaltmak için Trommel ve yoğunluk sıralaması uygulanır. Bununla birlikte, mevcut tarama sürecindeki kirleticilerin seviyesi kabul edilemeyecek kadar yüksek. Kompostlanabilir ambalajın avantajları, yalnızca endüstriyel olarak kompostlandıklarında ve çevreye girmediklerinde veya diğer atık akışlarını veya toprağı kirletmediklerinde fark edilir.” şeklinde konuştu.

Makale: frontiersin.org