Labmedya - Laboratuvar ve Sağlık Gazetesi

ABD’li bilim insanlarının hamsterlar üzerinde yaptığı araştırma ilginç sonuçlar verdi. Sevimli hayvanlar gen düzenleme teknolojisiyle yapılan deneylerin ardından agresifleşti ve saldırganlaştı.  Georgia Eyalet Üniversitesi’nden bir sinirbilim ekibi, herhangi bir organizmanın DNA parçalarını hedef alıp değiştirebilen CRISPR teknolojisini hamsterlar üzerinde kullandı.

Araştırmada Suriye hamsterları kullanıldı. Ekip bu hayvanları "sosyal davranış çalışmaları için güçlü bir model sağladığını, çünkü sosyal organizasyonlarının farelerde gözlemlenenden ziyade insanlara benzediğini" ifade etti.

Deneylerin amacı, hem insanlarda hem de hamsterlarda saldırganlık, iletişim ve sosyal bağla ilişkili bir hormon olan vazopressin reseptörünü incelemekti. Hakemli bilimsel dergi PNAS’ta yayımlanan bulgular, bu reseptörü devre dışı bırakmanın, kemirgenlerin kötü içgüdülerini güçlendirdiğini ortaya koydu. Sibirbilimciler hamsterlardaki saldırganlığı azaltma girişimlerinin onları hem daha agresif hem de daha sosyal hale getirdiğini görünce şaşırdı. 

Araştırmanın yazarlarından H. Elliott Albers, "Sonuçlara gerçekten şaşırdık. Vasopressin aktivitesini ortadan kaldırırsak hem saldırganlığı hem de sosyal iletişimi azaltacağımızı düşündük, ama tam tersi oldu" dedi.

Araştırma ekibi hamsterlarda CRISPR teknolojisinin kullanıldığı çalışmanın ileriye doğru atılmış önemli bir adım olduğunu söylüyor. Albers, "Genetiği düzenlenmiş hamster üretmek kolay değildi" ifadelerini kullandı. 

Yeni bir teknoloji olan CRISPR evrimsel biyolojiye ve çeşitli hastalıkların tedavisine dair yeni bakış açıları sağlayarak genetikte devrim yarattı ve 2020 Nobel Kimya Ödülü'nü kazandı. Bu nedenle hayvanlar üzerindeki genetik mühendisliği çalışmaları son yıllarda önemli ölçüde arttı. Bu da teknolojinin kullanımına yönelik etik sorunları beraberinde getiriyor. 

Genetiği değiştirilmiş hayvanların refahıyla ilgili tartışmalar, Dünya Hayvan Sağlığı Örgütü'nün yönergeleri doğrultusunda sürdürülüyor.

Makale:

https://www.pnas.org/doi/full/10.1073/pnas.2121037119