Labmedya - Laboratuvar ve Sağlık Gazetesi

Araştırmacılar, yarasaların sırtına minik “biyolojik sırt çantalar” yerleştirerek onların hareketlerini, seslerini ve irtifalarını takip etti. Sonuçlar şaşırtıcıydı: Yarasa, gece gökyüzünde bir kilometre yükseklikte küçük ötücü kuşları yakalıyor ve uçarken yiyor. Elde edilen veriler, yarasaların güçlü düşük frekanslı ekolokasyon çağrılarıyla kuşları uzaktan tespit ettiğini, ardından keskin dalışlarla avına yaklaştığını gösterdi. Kuşlar, bu çağrıları duyamadıkları için saldırıyı ancak son anda fark edebiliyor.

Dalışlar, Çığlıklar ve Çiğneme Sesleri

Araştırma ekibi, iki olağanüstü av sahnesini kaydetti. Birinde yarasa 30 saniyelik, diğerinde ise tam 176 saniyelik bir kovalamacaya girdi. İlkinde başarısız oldu, ancak ikincisinde bir ardıç kuşunu yakalamayı başardı. Kaydedilen seslerde önce kuşun 21 çığlık atışı, ardından tam 23 dakika süren çiğneme sesleri duyuldu. X-ışını ve DNA analizleri, avlanan kuşların kanatlarının genellikle uçuş sırasında koparıldığını gösterdi. Yarasalar, bu sayede avlarını bacak zarlarını bir kese gibi kullanarak havada yiyor.

Aarhus Üniversitesi’nden biyolog Laura Stidsholt, bu inanılmaz olayı şöyle açıklıyor:

“Bir kuş, yarasanın ağırlığının neredeyse yarısı kadar. Bu, benim koşarken 35 kiloluk bir hayvanı yakalayıp yemem gibi olurdu.”

25 Yıllık Şüphe Gerçeğe Dönüştü

Bu keşif, İspanyol biyolog Carlos Ibáñez’in 1990’larda ortaya attığı bir hipotezi doğruladı. Ibáñez, yarasa dışkılarında kuş tüyleri bulmuş, ancak bunu kanıtlamak için gerekli teknolojiden yoksundu. Yıllar boyunca araştırmacılar kameralar, radarlar ve GPS cihazlarıyla sonuçsuz denemeler yaptı. Ancak Aarhus Üniversitesi’nin geliştirdiği ultra hafif biyolojik kayıt cihazları sayesinde sonunda başarıya ulaşıldı. Elde edilen bulgular, büyük gece yarasasının yalnızca böceklerle değil, uçan kuşlarla da beslendiğini kesin olarak gösterdi.

Özetle bu avlar, doğanın karanlıkta bile ne kadar dengeli ve acımasız olabileceğini hatırlatıyor.
Büyük gece yarasası nadir ve tehdit altındaki bir tür; ormanların yok olmasıyla yaşam alanlarını kaybediyor. Onları korumak, yalnızca bir yarasayı değil, gece gökyüzündeki sessiz ekolojik dengeyi korumak anlamına geliyor.

Yazar: Saliha Kaygısız

REFERANSLAR:

1. L. Stidsholt, E. Tena, I. Foskolos, J. Nogueras, I. de la Hera, S. Sánchez-Navarro, J. L. García-Mudarra, C. Ibáñez. Greater noctule bats prey on and consume passerines in flight. Science, 2025; 390 (6769): 178 DOI: 10.1126/science.adr2475

2. Aarhus University. (2025, November 2). After 25 years, scientists solve the bird-eating bat mystery. ScienceDaily. Retrieved November 2, 2025 from www.sciencedaily.com/releases/2025/11/251101000404.htm