Labmedya - Laboratuvar ve Sağlık Gazetesi

Bu türlerin tamamı, “Megachile” yani reçine pot arıları olarak bilinen bir cinsin alt türleri. Çalışma, hem Avustralya’nın doğal zenginliklerini ortaya koyması hem de küresel ekolojik denge açısından önemli bir dönüm noktası olarak değerlendiriliyor.

Yeni keşfedilen bu arılar, görünüşte birbirine çok benzese de çene yapıları, yuva kurma alışkanlıkları, reçine kullanımı ve polen taşıma teknikleriyle ayırt edilebiliyor. Çoğu tür, yalnız yaşamayı tercih ediyor ve karmaşık koloni yapıları kurmuyor; bunun yerine ağaç kovuklarında ya da toprak altı tünellerde bireysel yuvalar inşa ediyorlar. Ayrıca bu arıların bazıları, yuvalarını kurarken yaprak, çamur ya da reçine gibi farklı doğal malzemelerden faydalanıyor.

Araştırma ekibi, bu türlerin çoğunun özgün habitatlara çok sıkı şekilde bağlı olduğunu, yani yalnızca belirli bölgelerde yaşayabildiklerini vurguladı. Bu durum, arı türlerini iklim değişikliği, habitat kaybı ve insan etkisine karşı daha savunmasız hale getiriyor. Özellikle kurak bölgelerde keşfedilen bazı türlerin popülasyonlarının zaten çok sınırlı olduğu ve korunmadıkları takdirde yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalabilecekleri belirtiliyor.

Bu keşif, sadece bilimsel anlamda değil, ekosistem sağlığı açısından da büyük önem taşıyor. Çünkü arılar, dünya üzerindeki bitki türlerinin yaklaşık %75’inin tozlaşmasında rol oynayan ana canlı grubunu oluşturuyor. Bu yeni türler, daha önce bilinmeyen tozlaşma ilişkilerinin ve ekolojik rollerin kapısını aralıyor olabilir.

Ayrıca araştırma, modern biyolojik keşiflerde DNA barkodlama tekniklerinin nasıl kullanıldığını da gözler önüne seriyor. Yüzeysel olarak benzer görünen arıların, genetik analizlerle aslında birbirlerinden tamamen farklı türler olduğu tespit edildi.

Kaynak: sciencedaily.com